اردوی جهادی=اردوی آدم سازی

نگاهی به گذشته و حال خود می اندازم،نگاهی به مردم عادی می اندازم و نگاهی به بندگان مخلص خدا.انگار همه چیزمان شبیه هم است.همگی گرسنه و تشنه می شویم ،با سختی ها دست و پنجه نرم می کنیم ،مریض می شویم ،خوشحال و ناراحت می شویم.

اما انگار گرسنگی و تشنگی و شادی و غم و رنج دیدن و کشیدن مخلصان رنگ و بویی دیگر دارد.در عمق سختی ها هستند اما خوشحال اند و علاوه بر صبر بر مشکلات به مرحله شکر رسیده اند.وهقعا در درون آنها چه می گذرد؟به چه می اندیشند؟و به چه چیز دل بستند که شب و روز نمی شناسند و خود را تمام وقت، وقف او کرده اند؟

هرگاه موسم اردو جهادی به پا می شود انگار که با گذشته ام فرق کرده ام و لحظاتی را احساس می کنم که تا قبل با آن بیگانه بودم. انگار می شود حال و هوای بندگان مخلص خدا را حتی برای ثانیه هایی حس کرد و چشید. ای کاش همیشه در حال جهاد بودم....