مظلومیت درعین حقانیت

نگاهی به وضعیت شیعه در عصر حاضر می اندازم و نگاهی هم به وضعیت شیعه در عصر ائمه بالاخص در زمان مولا علی(علیه السلام).هر چند وجه افتراق های متعددی می توان یافت اما انگار شباهت هایی هم یافت می شود.                                                                                  

آری برای علی(علیه السلام) و شیعیانش ،صفت مظلومیت تبدیل به ذاتیشان شده بود.برای نشان دادن عمق مظلومیت علی فقط همین جریان غدیر بس و نیاز به ادله دیگر نیست.
انگار مظلومیت تبدیل به سنت جاری در زندگی معصومان و شیعیان راستینشان شده بود وتاحدی این ملاک برای من واضح شده است که اگر بخواهم شیعیان را بشناسم از روی مظلومیتشان می شناسم.
آری وجه اشتراک شیعیان عصر ما با ائمه(علیهم السلام) وشیعیان عصر آنها همین مظلومیت است. در عین حالی که ما نسبت به شیعیان زمانهای گذشته از قدرت بسیار بالاتری برخورداریم اما هنوز باید تقیه کنیم و کشته شویم و شهید بدهیم و ترور شویم و رعایت مصلحت های بی مصلحت کنیم و... .
آری هنوز هم باید مثل علی(علیه السلام)برای حفظ وحدت مسلمانان سکوت کنیم و خار در چشم و استخوان در گلو تحمل کنیم. هنوز هم باید شاهد نفهمی عده ای از مسلمانان باشیم که چگونه حق را زیر پا میگذارند و چگونه به جان برادران مسلمانشان می افتند و با کشتن شان اهداف دشمن را محقق می کنند.هنوز هم باید شیعیان در مناطق مختلف از جمله سیستان کشته شوند و هنوز هم باید علی سر در چاه کند از این نفهمی ی عده ای از مسلمانان.